یه حقیقت:
بعضیاتون هنوز شروع نکردین! وقتی با هم صحبت میکنیم، میگین که هنوز بلد نیستین برنامه بریزین و علت درس نخوندتون هم همین بوده، آخه مگه ما از کره مریخ اومدیم؟ معلومه که هیشکی از اولش برنامه ریزی رو بلد نبوده، باید بیای تو کار تا یاد بگیری، باید خودت رو بشناسی، هیچکسی نیست که با کنار استخر وایسادن، شنا یادبگیره، باید بیای داخل آب، باید تو آب دست و پا بزنی.
خیلیاتون از همین اول، درگیر حاشیه های وحشتناکی شدین! «با این کتاب میشه صد زد؟»، «روزی چهار ساعت زیست بخونم رتبه یک میشم؟»، «فلان کلاس کنکوری رو برم مشکلم تو ریاضی حل میشه؟»، «فلان استاد بهتره یا اون یکی؟» و …
من به تو میگم که دوست من، اول خودت رو بشناس، وارد ماجرا بشو، استارت بزن، بعد قدم به قدم این مشکلات رو حل میکنیم. میگی برنامه ریزی نداری، فلان قدر پول نداری بدی به یارو مشاوره تا مثلا بیاد برات برنامه بریزه تو درس بخونی! میگم مشکل تو برنامه نیست! تو تنبلی! شروع نمیکنی به درس خوندن.
پیشنهاد من: یه ده روز بشین برای خودت دیمی و حجمی، فقط درس بخون، هرچقدر هم بیشتر، بهتر، تا خودت رو نشناسی، نمیتونی برنامه بریزی، اگر الآن «قلق گیری» نکنی، مابقی وقتتم هدر میره و تازه تازه در بهترین حالت، اوایل مثلا آبان که یادت میفته شروع کنی، سوالایی تو ذهنت ایجاد میشه که تیر ماه باید دنبال جوابشون میگشتی.
فقط شروع کن، بهانه نیار، خودت رو بشناس
مریم
