خیلی هاتون با ترس و استرس به آینده نگاه میکنید و به هر چیزی که ذره ای از این ترس و استرس رو کم میکنه، پناه میبرید، غافل از این که اولین و تنها پناه شما در مسیر کنکور، خودتون هستید.

کنکور مجددی ها میگن: “من می ترسم! اگر امسال هم مثل پارسال بشه چی؟” مسخره تر از این نمیشد! خب اگه میخوای مثل پارسال بشه اصلا چرا میخوای دوباره کنکور بدی؟ حالا که وایسادی برای سال دیگه، بی تعارف و بدون خجالت، باید بجنگی! برای من از الآن ژست بازنده ها و شکست خورده ها رو نگیر، ادای فلسطینی های بی پناه و بدبخت رو هم درنیار! یک بار شکست خوردی، کل مسیر رو شناختی، کلی تجربه کسب کردی، حالا وقتشه که اون قول هایی که به مامان بابا و اطرافیان دادی رو عملی کنی. تو دو برابر بقیه وقت داری، دو برابر بقیه تجربه داری، خیلی بیشتر از اونا انگیزه و اراده داری، پس حالا وقتشه، مشکلات رو پیدا کن، من هی این عبارت رو تکرار میکنم اما توضیحش ندادم تا الآن!

وقتی میگم مشکلاتت رو بشناس، منظورم مشکلاتیه که دقیقا به خودت مربوط میشه نه به عوامل بیرونی، “آقا امسال معلم فیزیکم بد بود”، “فلان کلاس ثبت نام نکردم، ضرر کردم” ، “سر جلسه استرس گرفته بودم، خراب کردم” ، “بابام بلند بلند خرپف میکنه، سر و صدا هست” و… که نشد مشکل! برای من نشستی مثل پیرزنای تنها، سفره ی دلتو وا کردی! ببین چرا درس نمیخوندی، چرا تنبلی میکردی، چرا از فلان درس بدت میاد، چرا تست نمیزدی؟ و…

امسال با خودت بجنگ، با تموم ترس ها و مشکلاتت مواجه شو، تو دیگه فرصت آزمون و خطا نداری، خسته نشدی اینقدر از در و همسایه و فامیل سرکوفت شنیدی، بعله! منم میگم، حرفای اونا بادِ هوا، هیچ اهمیتی نداره، برای دل خودت، برای عشق خودت ،برای احیای غرور لگد مال شده ات، برای این که فردا پیش بچه هات با افتخار بگی: “خیلی سختی کشیدم، اما تو کنکور کولاک کردم” درس بخون. منظم و بدون تعارف درس بخون.

قهرمان زندگی خودت باش، از درس خوندن لذت ببر، بی رحم باش و با خودت تعارف نکن…